1. Based on The Waste Land by T.S. Eliot
2. ஏப்ரல் மிகமிகக் கொடுமையான மாதம்
   பாழ்நிலத்திலிருந்து மலர் மலர்வதும்
   நினைவும் ஆசையும் கூடுவதும்-கூடி...
   வசந்த மழையில் காய்ந்த வேர்கள் துளிர்ப்பதும்
3. குளிர்காலம் நம்மை வெதுவெதுப்பாக வைத்தது
   பூமி எங்கணும்பனியில் மரத்துப்போய்
   வறண்ட வேர்கள் கிளெர்ந்தெழுவதாக
4. கோடைகாலம் வியக்கவைத்தது நம்மை
   ஸ்டாஅன்பேர்கேர்சீ ஏரிக்கு வந்தடைந்தோம்
   மழையில் பயணித்தே கோலனடில் தங்கி
   சூரிய ஒளியில் ஹாப்கர்டென் சேர்ந்தோம்
   காபி குடித்து ஒரு மணிநேரம் பேசினோம்
   "ருஷியன் இல்லை நான்,லிதுனியாவிலிருந்து வந்த
   உண்மையான ஜெர்மன்"
5. இளவரசன் வீட்டில் -சிறுமியாக இருந்தபோது
   சொந்தக்காரன் ஸ்லட்டில் கூட்டிச் சென்றான்
   நான் பயந்தேன்-அவன் அரவணைத்து-மேரி,
   மேரி-இறுகப்பற்றிக்கொள்"-என்றான்-கீழே சென்றோம்
   பனிமலையில்-எத்தகைய சுதந்திரம்!
   இரவெல்லாம் படித்தேன்,தெற்கே குளிரில் பயணித்தேன்
6. எந்தவேர்களைப்பிடித்துள்ளோம் என்ன கிளைகள் வளர
   உதவாப்பாறையிலிருந்து?மனுஷபுத்திரனே
   உன்னால் கூற இயலாது -உனக்குத் தெரிந்ததெல்லாம்
   துண்டுதுண்டாக சில வடிவங்கள் ,எங்கே சூரியக்கதிர்கள்
   விழுந்து,பட்ட மரங்கள் எந்த நிழலும் தராதோ-எப்பூச்சியும்
   ஆறுதல் தராதோ
   வெறும் பாறை மட்டும் , நீரின் ஒலியும் இருக்காதோ-
   அதோ நிழல்படியும் சிகப்புப் பாறையின்கீழ்
   (இந்த நிழலில்-சிகப்புப்பாறையின்கீழ் வா)
   இவையிரண்டிலுமிருந்து பிறிதொன்றைக்காட்டுகிறேன்
   காலையில் உன் நிழல் நீண்டுவரும் பின்னால்
   மற்றும் மாலையில் எழும்பிவரும் முன்னால்
   பயம் என்பதைக் கையளவுத் தூசியில் காட்டுவேன்
7. to be continued...
8. By 1921, stuck in a boring bank job and an unhappy marriage, Eliot had a bit of a mental breakdown. As he took leave from Lloyds Bank to recover, he began to reflect on the desolation of post-war European culture. He saw it as a spiritually empty society that had veered too far away from its traditions. It was a level of despair without precedent, and to address it Eliot had to write a poem unlike any other that came before it. In 1922, Eliot founded a literary journal called Criterion, and in its first issue he published the result of his efforts—The Waste Land.(Shmoops)

ReplyForward